Μιχάλης Σταθόπουλος

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1961), διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Μονάχου (1967). Το 1972 ανακηρύχθηκε Υφηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1975 διετέλεσε Καθηγητής στην Ε΄ έδρα Αστικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών έως το 2005, οπότε αποχώρησε ως Ομότιμος Καθηγητής.

Διετέλεσε Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών (1983-1991). Μεταξύ άλλων, βασικό έργο της πρυτανείας του ήταν η προώθηση του κτιριολογικού προγράμματος του Πανεπιστημίου, η ίδρυση νέων Τμημάτων (Θεατρικών Σπουδών, Μουσικών Σπουδών, Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών κλπ.), η ανάπτυξη της Διεύθυνσης Δημοσίων και Διεθνών Σχέσεων και της Υπηρεσίας Ιστορικού Αρχείου.

Εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων του Συμβουλίου της Ευρώπης, στο Στρασβούργο, σε θέματα οικογενειακού δικαίου.

Έχει λάβει μέρος σε πολλές νομοπαρασκευαστικές επιτροπές, η σπουδαιότερη των οποίων είναι η Επιτροπή που μεταρρύθμισε ριζικά το Οικογενειακό Δίκαιο (εισαγωγή της ισονομίας των συζύγων στις προσωπικές και περιουσιακές τους σχέσεις, εξομοίωση -με ορισμένες εξαιρέσεις- των τέκνων που γεννήθηκαν σε γάμο με εκείνα που γεννήθηκαν χωρίς γάμο των γονέων τους, καθιέρωση του συναινετικού διαζυγίου, εισαγωγή του πολιτικού γάμου κλπ.).

Είναι ή διετέλεσε μέλος πολλών επιστημονικών οργανώσεων, καθώς και της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων (1997-2000). Έχει διατελέσει Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Αστικολόγων, του Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας και της Διεθνούς Ένωσης Αθλητικού Δικαίου.

Τη δικηγορία άσκησε επιλεκτικά, ενώ υπήρξε μέλος του Νομικού Συμβουλίου της ΕΤΕ από το 1975 έως το 2000. Υπήρξε ή είναι μέλος Διαιτητικών Δικαστηρίων, διεθνών και ημεδαπών (ως διαιτητής ή επιδιαιτητής). Έχει επίσης ασκήσει δικαστικά καθήκοντα ως μέλος του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου (1980-1982).

Στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του φθινοπώρου του 1974 διετέλεσε Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Δικαιοσύνης, ενώ από τον Απρίλιο 2000 έως τον Οκτώβριο 2001 διετέλεσε Υπουργός Δικαιοσύνης. Υπό την τελευταία αυτή ιδιότητά του  συνέστησε επιτροπές που επεξεργάσθηκαν μεταξύ άλλων νομοσχέδια για τη μελέτη των επιπτώσεων της βιογενετικής στο αστικό και ιδίως στο οικογενειακό δίκαιο και για την αναμόρφωση του πτωχευτικού δικαίου. Το έργο και των δύο Επιτροπών κατέστη τελικά νόμος του Κράτους. Για την επιμόρφωση των δικαστών ίδρυσε στην Εθνική Σχολή Δικαστών-Τμήμα Επιμόρφωσης.

Έχει πλούσιο συγγραφικό έργο, 9 αυτοτελή έργα και 125 μελέτες δημοσιευμένες σε νομικά περιοδικά.

Τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 2011.