Εξοικείωση με το φόβο: Από τα δοκίμια του Μονταίνιου

Ούτως ή άλλως, εκείνο που η πανδημία του κορωνοϊού πρώτιστα κινητοποίησε στην κοινωνία (και στον άνθρωπο, στον καθένα) είναι ο φόβος. Στον φόβο και στη διαχείρισή του στηρίχθηκε κατά πολύ η όποια πολιτική αντιμετώπισης – υγειονομικής, κοινωνικής, οικονομικής – της πανδημίας. Με προσπάθεια μετάφρασής του σε μέριμνα και καθησύχαση. Ο φόβος, ακόμη περισσότερο, οδηγεί τώρα τη δεύτερη φάση της πανδημίας.

Αναζητήσαμε τον Μονταίνιο και τα Δοκίμιά του – που στο επόμενο lock-down οι Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις θα προχωρήσουν μια απόπειρα μετάφρασης/έκδοσής τους- μια κατάθεση για το θέμα.

«Ο φόβος είναι το πιο παράξενο απ’όλα τα πάθη. Δεν αισθάνομαι ιδιαίτερη κλίση προς τη μελέτη της ανθρώπινης φύσης και ως εκ τούτου δεν γνωρίζω με ποιους τρόπους μας επηρεάζει ο φόβος. Ένα όμως είναι βέβαιο: πρόκειται για ένα παράξενο πάθος∙ κανένα άλλο, μας λένε οι γιατροί, δεν μας εκτρέπει τόσο άμεσα από την ορθοφροσύνη. Και η αλήθεια είναι ότι έχω δει πολλούς ανθρώπους να τα χάνουν από το φόβο∙ ακόμη δε και από τους πιο προσγειωμένους. Το βέβαιο είναι ότι άμα τους καταλάβει ο φόβος, τους προκαλεί τρομερή ταραχή στον νου [..] Ο φόβος μπορεί συχνά να έχει εντελώς αντίθετες συνέπειες: μπορεί να μας παγώνει επιτόπου ή πάλι να μας δίνει φτερά […] Ορισμένες φόρες ο φόβος έχει οδηγήσει σε εξαίρετες πράξεις. Αυτό συμβαίνει κυρίως όταν, υπό την επήρεια του φόβου ανακτούμε το θάρρος που μας είχε αρχικά στερηθεί».

[Ο Michel Eyquem de Montaigne, έζησε το δικό του lock-down σε πανδημία των μέσων του 16^ου αιώνα, στο Château de Montaigne του Saint-Michel-de-Montaigne, στα περίχωρα του Μπορντώ. Γράφονταν]