Παρακμή: Κατάσταση αδυναμίας διάκρισης, από μια κοινωνία ή έναν λαό, του ασήμαντου από το σημαντικό. Η προκύπτουσα παράλυση.
Λευτέρης Κουσούλης, Το ελάχιστο λεξικό συνεχίζει τη διαδρομή του
Το «Μανιφέστο κατά του επίκαιρου» του @LKousoulis επανακυκλοφορεί, μαζί με μια ιδιότυπη κατακλείδα... τη σκέψη του νικητή βασιλέα.
Περισσότερα: https://metamesonykties.gr/product/%ce%bc%ce%b1%ce%bd%ce%b9%cf%86%ce%ad%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b5%cf%80%ce%af%ce%ba%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%cf%83/
📕Αλέξανδρος Ν. Διομήδης (1874-1950). Ένας αυθεντικός εκπρόσωπος της αστικής τάξης.
✍️Νίκος Σ. Παντελάκης
Ποιος υπήρξε ή μάλλον γιατί είναι επίκαιρος σήμερα ο Αλέξανδρος Διομήδης;
https://metamesonykties.gr/product/%ce%b1%ce%bb%ce%ad%ce%be%ce%b1%ce%bd%ce%b4%cf%81%ce%bf%cf%82-%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%bf%ce%bc%ce%ae%ce%b4%ce%b7%cf%82-1874-1950-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%b1%cf%85%ce%b8%ce%b5%ce%bd%cf%84%ce%b9/?fbclid=IwAR1u2HQ0jpvJW8hLIimSl0Q6BXdwkmepKB_GMpFOz3CYBXntpWqqH7Bu1Zs
📕Στην αυγή της ελληνικής βιομηχανίας
Αριστόβουλος Ι.Ζάννος (1856-1943). Οδοιπορικό στη ζωή και στο έργο ενός πρωτοπόρου της ελληνικής βιομηχανίας.
✍️Νίκος Σ. Παντελάκης
https://metamesonykties.gr/product/%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%cf%85%ce%b3%ce%ae-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82-%ce%b2%ce%b9%ce%bf%ce%bc%ce%b7%cf%87%ce%b1%ce%bd%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%b1/
Του Εφιάλτη Πρώτη δημοσίευση: ΣΑΜΙΖΝΤΑΤ, 04/06/1997 Δεν περνάει μέρα τα τελευταία αυτά χρόνια χωρίς να ακούσουμε ή να διαβάσουμε κάτι για τα περίφημα μεγάλα έργα. Μεταξύ κακόγουστων αντεγκλήσεων για την απορρόφηση, την καθυστέρηση, την σκοπιμότητα, τα διαπλεκόμενα κ.λπ., γράφεται στην πραγματικότητα η ιστορία της ανικανότητας της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας να συγκεντρώσει τις ελάχιστες προϋποθέσεις για την υλοποίηση έργων ευρύτερης κλίμακος από την ατομική. Με εξαίρεση τα έργα που εκτελούνται από ξένες εταιρείες, και που σ’αυτά…
Από τον Ανάχαρσις Γ’ Πρώτη δημοσίευση: ΣΑΜΙΖΝΤΑΤ, 30/07/1997 Το βασικότερο, ίσως, πρόβλημα με την φασιστική τέχνη και αρχιτεκτονική είναι πως, όντας εντυπωσιακή, απευθύνεται σ’ένα μέρος, βαθιά μέσα στη ψυχή μας – ένα μέρος σκοτεινό και επιμελώς θαμένο – όπου ”συντονίζεται” με πεποιθήσεις, ιδεοληψίες, αρχέγονες μνήμες (ή, μάλλον ερμηνείες και αναγνώσεις τους – προϊόντα προπαγάνδας, ιστορικού ρεβιζιονισμού ή και απλοϊκής, πλην όμως επικίνδυνης, ”ανάλυσης”) που οδηγούν σε πολύ γνωστά μονοπάτια. Σε αντίθεση με τον Σοσιαλιστικό Ρεαλισμό…
Του Κώστα Γιαννακίδη Πρώτη δημοσίευση: ΣΑΜΙΖΝΤΑΤ,19/02/1997 Μερικές φορές το Internet μού θυμίζει φορητά ψυγεία πάγου, τους χωματόδρομους στο Τρίτο Σώμα Στρατού – δυο βήματα από τη Διεθνή Έκθεση, τις καλοκαιρινές εκδρομές στα παραλιακά προάστια της Θεσσαλονίκης, τις ενθουσιώδεις πορείες μέχρι το γήπεδο της Τούμπας. Εντάξει, είναι τα βιώματα της παιδικής ηλικίας που δεν απαιτούν ούτε πόνους στον αυχένα ούτε ταλαιπωρημένα μάτια και νευρική πληκτρολόγηση για να τα ανασύρεις από τη μνήμη. Για κάποιον τρίτο, άλλωστε,…
